Pierwszy artykuł, otwierający cykl komentarzy dotyczących związków emocji z pamięcią, traktował o emocjach (lub ich braku), które pomagają w zapominaniu. Zanim przystąpimy do rozwijania tematu, musimy sobie zdać sprawę z tego, że niemal wszystkim treściom, które do nas docierają, towarzyszy komponent emocjonalny. Jest to nasza ocena tych bodźców. Jest to o tyle istotne, że musimy ocenić każdy bodziec, czy nam zagraża, czy może być raczej źródłem przyjemności i należy do niego dążyć. Większość rzeczy, na które nie zwracamy uwagę (przez co nie zostają przez nas zapamiętywane), ma przez nas przypisany niski ładunek emocjonalny. Zbyt niski, żeby dostał się do naszej świadomości i pozostał tam na dłużej.

Tutaj pojawia się następna kwestia. To my nadajemy bodźcom kierunek (+ dla pozytywnych i – dla negatywnych emocji) oraz natężenie emocjonalne, jakie te bodźcie mają dla nas. Ocena taka powstaje w oparciu o istotność tych bodźców dla naszego bezpieczeństwa, zaspokojenia potrzeb itp. Zareagujemy większym strachem widząc lwa niż słonia, a na mrówkę nie zwrócimy uwagi. Tak samo, po całodniowym poście, ucieszymy się bardziej na widok pieczonego kurczaka z ziemniaczkami niż kromki chleba posmarowanej masłem. Prawdopodobnie nie zwrócimy uwagi na pusty, przezroczysty, pojemnik na kanapki.

Dochodzimy do kolejnego wniosku. Emocje są związane ściśle nie tylko z naszą pamięcią, ale i z całością naszych procesów poznawczych! Z uwagą, z myśleniem, kreatywnością, spostrzeganiem itd. Z tego wynika, że pamięć nie istnieje w oderwaniu od pozostałych cech kognitywnych człowieka.

Mam nadzieję, że zachęciłem Cię do przemyśleń na temat ludzkiej psychiki. Już wkrótce kolejny artykuł o związkach emocji z pamięcią!

Poszukujesz bardziej uporządkowanej wiedzy?
Sprawdź pakiet SPEED READER PL 2.0!