Wiele otaczających nas przedmiotów posiada własne, wyspecjalizowane zastosowanie. Zapominamy, że nóż, to tylko kawałek żelaza z drewnianą lub plastikową rączką, który nie musi służyć akurat do krojenia! Fiksujemy się – skupiamy, na jednej z wielu możliwości zastosowania danego przedmiotu, na funkcji narzuconej nam kulturowo. Utożsamiamy przedmiot z funkcją, którą pełni, nie zwracając uwagi na przedmiot sam w sobie.

Wyobraź sobie jakieś plemię pierwotne, które otrzymuje narty. W dodatku żyją oni w dżungli, więc śniegu jeszcze nigdy nie widzieli. Początkowe zdziwienie, zastanawianie się nad funkcją tych dziwnych kawałków drewna zastąpią wieloma pomysłami, do czego narty przydadzą się im! Z pewnością znajdą wiele zastosowań nart. Kto wie, może któreś z tych zastosowań będzie na tyle praktyczne, że stanie się bardzo popularne wśród członków plemienia, a nowa funkcja zostanie przez tą kulturę przypięta do nart tak bardzo, że członkowie owego plemienia się na tej funkcji zafiksują. A teraz wyobraź sobie zdziwienie członka plemienia i Europejczyka, którzy spotykają się razem i dyskutują o nartach! Na początku na pewno nie będą wiedzieć, że obojgu chodzi o narty – będą raczej skłonni uznać, że rozmawiają o innych przedmiotach, które tylko z wyglądu siebie przypominają.

Właśnie tak działa fiksacja funkcjonalna. Można z nią łatwo walczyć, starając się raczej skupić nie na funkcji, a na budowie przedmiotu. Oprócz ćwiczeń na przełamanie fiksacji funkcjonalnej polecam obejrzeć kilka odcinków McGyvera!

Poszukujesz bardziej uporządkowanej wiedzy?
Sprawdź pakiet SPEED READER PL 2.0!